Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor:
Bir adam (ki bu adam kendisidir) Peygamber aleyhisselama gelerek:
— Ey Allah'ın Resulü, bana açlık isabet etti, dedi. Peygamber aleyhisselam bu adamı hanımlarının yanına gönderdi, ancak adam onların yanında, yiyecekten bir şey bulamadı.
Bunun üzerine Peygamber aleyhisselam:
— Bu adamı, bu gece misafir edecek bir kimse yok mu? Allah o kimseye rahmetini ihsan buyursun! diye sordu ve dua etti. Ensardan birisi:
— Ben varım, ey Allah'ın Resulü! dedi ve evine giderek zevcesine:
— Allah'ın Resulünün bir misafiri gelecek, neyin var ise çıkar, bir şey esirgeme! diye tenbih etti.
Zevcesi:
— Allah'a yemin ederim ki çocukların azığından başka bir şeyim yok, diye cevap verdi
Ensardan olan o sahabı:
— Çocuklar akşam yemeğini yemek istedikleri zaman, onları uyut ve gel, ışığı da söndür; bu gece kemerimizi sıkarız, dedi. Hanımı da onun dediği gibi yaptı ve misafirlerini ağırladılar.
Ensardan olan o kimse ertesi gün Peygamber aleyhisselamın yanına vardığı vakit, Allah'ın Resulü kendisine:
— Allahü Teala filan adam ile filan kadına hayran kaldı, yahut güldü, buyurdu. Bunun üzerine Allahü Teala: «Ve onlar başkasını kendi nefisleri üzerine- tercih ederler, ihtiyaçları olsa dahi.» (Haşr Suresi) mealindeki Ayet-i Kerimeyi inzal buyurdu.
(Buhari, Müslim, Tirmizi)